Jachtdag 2017

 

WBE Jachtdag 15 nov 2017

 

Een kortverslag  van een  kleurrijk gezelschap, wat zich rond negen uur meld in de jachthut van onze gastheer. De stemming zit er al vroeg in. 

De jachtmeester van deze dag had zijn voorbereidingen en dagindeling keurig op papier gezet, want van onaangename verrassingen houdt hij niet. De driften werden voor de ogen van de gasten nauwkeurig uitgetekend, incl. de bijzonderheden van de grondeigenaren. Geen hennen en alleen hazen welke hoog op de poten wegrennen mogen geschoten worden.  Waidmansheil!!!

 

Bijzondere drift.

‘Pardon, graag wil ik de 1e drift voor mijn rekening nemen’; geeft een gast aan. Wel ietwat onbeleefd, maar hij wist ons te overtuigen. Rijdt maar achter mij aan. Mijn donkerbruine vermoedens, en aan stropers gelijke gedachten krompen ineen als duidelijk wordt waar de 1e drift wordt gehouden. Namelijk rondom de grave van onze voormalige voorzitter en jachtvriend  dhr Teun Blokker. 

De 3ewoensdag van november was het zijn  dag. Met het hoofd diep naar beneden hebben we daar gestaan om maar niks van de emotie te laten zien die ons allen overviel. Na een dronk uit een flesje hebben we elkaar nogmaals een goede jacht toegewenst.

‘s morgens  bestond de eerste drift uit  Lege koolakkers, spoorlijn, rietkragen, groenbemesting dit zorgde voor veel hazen en mooie schoten. De tweede drift bracht ons overwegend geploegd land. Het haas had bijzondere paden om ons om de tuin te lijden. Op verzoek wel enkele kraaiachtige geschoten.

 

Middag

Voordat we aan het middag programma beginnen strijken we neer in etablissement inde buurt. Er ontstond enig tumult, de bril van de jachtmeester was dusdanig beslagen en liet zich letterlijk in de arme liet van de uitbaatster vallen.

De BOA’s ook hier aanwezig wensten ons nadat wij enkele versterkingen te hadden genoten een goede middagjacht.

Door de aanhoudende regen en slecht begaanbare akkers verliep het enigszins rommelig. Het waren wel heel bijzondere driften. De fazanten brachten dusdanig veel leven in de brouwerij, dat we er met genoegen op terug kunnen zien.

 

De jachtmeester blaast de jacht af, en het wild wordt meegenomen naar het Fortuin in Wervershoof  waar het tableau van alle jachtgroepen worden uitgelegd ( zie foto)

Jonge jagers hebben dit voor hun rekening genomen, waarvoor dank.

Na een jagenmeister o.i.d. genoten te hebben geeft de voorzitter het sein dat het wild zal worden doodgeblazen. ( zie bijlage)  De jachthoornblazers  Het Wildrijk hebben zich hiervoor belangeloos weer beschikbaar gesteld. Vooraf worden in het kort de bijzonderheden en de aantallen meegedeeld. Er wordt een moment stilgestaan als eerbetoon aan het geschoten wild, en niet minder belangrijk het  heengaan van onze voorzitter dhr Teun Blokker. Hierbij is een belangrijk hoofdstuk  voor de  WBE afgesloten.

 

Het programma wordt binnen voortgezet.  Een bijzonder hoge opkomst ( 75) typeert deze WBE dag. De gezelligheid zit er goed in. Het eten is ook deze keer weer bijzonder. Diverse soorten stamppot met een veelheid aan garnituur.

Ik had wel het idee dat de ober minder snel liep dan de dames van de vorige keer.

Ter opluistering werd er een leuk verhaaltje naar voren gebracht uit het jagersblad van 11 okt 1980.  Aan het eind van de avond lieten twee muzikale jagers van zich horen, door een lied te zingen van een jagende Boer en Pastoor. Om onverklaarbare redenen liep het met de pastoor niet goed af. Iedereen wordt hartelijk bedankt voor hun bijdrage of aanwezigheid en er wordt terug gezien op een geslaagde WBE dag.

 

Eduard  Rustenburg

 

 

Bijlage

Een eerbetoon aan het geschoten wild.

Aan het einde van de jachtdag, wanneer het geschoten wild op het tableau wordt gelegd, spreken jagers en drijvers in stilte hun bewondering uit voor de natuur en aan al wat zij ons schenkt.
Het tableau is vaak een stukje grasland, waar het wild netjes naast elkaar wordt gelegd in de hiërarchische volgorde van de natuur.
De jagers en drijvers staan daar dan in een halve cirkel omheen, soms met brandende fakkels ter verhoging van de sfeer en de jachtmeester bedankt een ieder voor het weidelijk jagen.
Alvorens de jachtmeester het wild uitdeelt is er een moment van stilte en eerbetoon. De hoeden gaan af.
Een eeuwenoude traditie vindt dan plaats; het doodblazen van het wild door de jachthoornblazers.
"maar het wild is toch al dood?", zou je zeggen.
Ja, het wild wordt ook niet letterlijk doodgeblazen, maar de laatste eer bewezen.
Al eeuwenlang is er een middeleeuwse cultuur van het jachthoornblazen en kent elke diersoort zijn eigen doodssignaal.
In Nederland wordt bijna altijd de Duitse traditie nagevolgd en worden de signalen geblazen op zgn. Furst-Pless natuurhoorns.
Op deze trompetachtige, die gestemd staan in Bes, zitten geen ventielen en worden de tonen met de lippen gevormd.
Een geoefend blazer haalt zes tonen uit deze hoorn , de betere blazer wel acht!
Je zult begrijpen dat de jachthoornblazers (veelal jagers en drijvers), aan het einde van een zware en vermoeiende jachtdag, al lang bloij zijn wanner ze het doodssignaal foutloos kunnen blazen.
Soms is er een aantal blazers die een zgn. Parforcehoorn bij zich hebben, die groter is dan de Furst-Pless en lagere tonen aankan.
In koor worden de signalen dan meerstemmig geblazen.
Tegen het vallen van de avond, midden in het bos met brandende fakkels geven de sonore klanken van de jachthoorn een laatste groet aan het wild en de natuur.
De ceremonie wordst dan afgesloten met de signalen Jachr-Voorbij en Tot-Weerziens, een kort moment van gepaste stilte in ons jachtig bestaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



volgende einde
Archief


De wildbeheereenheid is de vereniging van lokale jachthouders en jagers die uitvoering geeft aan verantwoord en duurzaam wildbeheer.